خداوندا! می دانم که اگر رد دریا را بگیرم ، در چشمان زیبای تو پیدا می شوم . و اگر رد شب را بگیرم به گیسوان سیاه تو می رسم و اگر از پی پرندگان افق بگردم در نور تو پیدا می شوم ای نور علی نور.*

دوست دارم ترانه ای بسرایم و تو را در آن نجوا کنم. می خواهم سیبی حتی کوچک باشم در دستان مهربان تو و می دانم که تو مرا بیشتر از آنچه که تصور کنم دوست می داری و توئی که از رگ گردن به من نزدیکتری...

پروردگارا!زمانی که کلامت را باز می کنم با خود می گویم بخوان و بالا برو...بخوان به نام پروردگارت ...با صدای بلند وباترتیل تلاوت کن؛بخوان تا کلمات دوست در صدایت جریان یابد و چه زیباست احساس بنده ای که خود را روح خدا می داند و خلیفه ی او در زمین....

در دشت های خیال که گام بر می دارم وجود یخزده ام در آتش شگفتی ذوب می شود و احساس می کنم دوباره زنده شده ام. احساس می کنم آن پیله ی سختی را که خود تنیده ام پس زده ام و حال به زیبایی های تو رسیده ام. احساس می کنم که آسمان ها را زیر پا گذاشته ام و حال در دستان مهربان تو بیدار شده ام.

خدایا می دانم که تو در وجود من از احساسات من با خبرب پس جمله کوتاه می کنم.

چه توانم بگویم که دیگر فکرم عاجز است و تو در غالب یک جسم نمی گنجی پروردگار من وخود گوئی:"سبحان الله عما یصفون"

تو زیبایی زیباتر از هر چیز دلنوازی که خود آفریده ای تو بزرگی بزرگتر از هرآنچه که خلق کرده ای چون هفت زمین و هفت آسمان ...وتو عاشقی که خود عشق را آفریده ای و هر کس که عاشق شود به تو رسد وخود دیه ی اوئی و راست می گوئی:

الیس الله بکاف عبده

آیاخدا برای بنده اش کافی نیست؟

* http://www.m-mehdizade.ir/blog/?p=13