بانو... چه قدر ثانیه ها کم تحمل اند

حالا که واژه واژه تورا درتکامل اند

از روی این طناب به جائی نمی رسیم

تا دره ها همه درگیر یک پل اند

بانو بخوان ...اگرچه به نیش کنایه ها

خار کنایه هات... به خوشبویی گل اند

آیینه را درون تو پیدا نمی کنم

تا جیوه ها اسیر دروغ تجمل اند

بانو مرا ببخش ...به این لحظه ها ببخش

این لحظه ها که سرخوش ومست تغزل اند

بامن بمان و دست دلم را رها نکن

وقتی تمام مدعیان آسمان جل اند