سلام ای غریب قلندر ...

نفس می کشم، گرده هایم به هم می خورد

و این بغض هم در صدایم به هم می خورد

غروبی است اینجا که شعر است کارش فقط

همان ابتدا، انتهایم به هم می خورد

شبی در مرور خودم بودم و رفتنت

دلم رفته از دست و پایم به هم می خورد



قدم راه را بسته بر حوض و رفته است ماه

به تعظیم تو انحنایم به هم می خورد

سلام ای غریب قلندر کجا بوده ای؟

دم گریه هم، های هایم به هم می خورد



--------------------------

اسفند نود