(دل من در پی یک واژه ی بی پایان بود)

که به یمن نفســــــــت باز برای تو سرود

تا به امروز قلــــــــــم گر به تو می پردازد

« در دلم خانه ای از نور خدا می سازد»*

    ای عزیزم شده ای یوسف گمگشته ی من    

تویی آن دلخوشی این دل سرگشته ی من

     نوبهــــــارا ! تو فقط درد مـــــــرا می دانی   

  تویی آن شاه به این صحن و سرا، می دانی؟

      مرحمت کن به دعایـــــــــی شده حتی در دل      

که خداوند کریمــــــــــــــم به ظهورم عجـّـل

 این دل خسته ی مارا به نـــــگاهی دریـــاب  

چو به این عالـــــــــــم پر ظلم پناهی دریاب

تو گل نرگش مایی که وجودت تنهــــــــــا

شده کافی که شـــــــــود باز بهار این دنیا

وقت آن است بیایی ، دل من ، ناز کـــــــــنی

مشکـــــــــــــل کلّ بشر از پی هم بـــــاز کنی

همه عالم شده از بانــــــــــــگ بیا مهــــدی پر  

«که بیا ســـاغرمـــــــان را بکن از شهدی پر»*

گرچه می دانی و می دانم از این بد عهـــــــدی   

تو مرنجـــان دل و لبیک بگو یا مهـــــــــــــدی

حس تو حس بهار اســـــــت همان شـــــــادابی

نکند مــــــــــــــاه تو هم مثل خودم بی تـــــابی

از همـــان کودکــــیم بهر تو گل بیمــــــــــارم

همــــــه شب تا به سحر از غـــــــــم تو بیدارم

تو کجایی به کجا روز و شبـــــــت می گذرد؟

در کجا غصــــّــه و شادی ز سرت می گذرد؟

همه ی باغ و چمن جامــــــــــــه ی نو پوشیدند   

همه حاضر چو صدای قدمـــــــــــــــــت بشنیدند

همه شادی و نشــــــاط فرجت در خاطـــــــــر   

قلمـــــــم هم شده از یمن حضــــــــورت عاطر

صبح آن جمعه که باشد ز ظهورت پر رنگ

با (انَا المهدی) تو آب شود هر دل سنــــــــگ

همه زیبایی دنیـــــا به قدم هـــــــــــای تو شد  

به خـــــــــــدا زندگـــــــی ما به تمنـّـای تو شد

 گر غم از عمر نکاهد فرجت نزدیک است   

گر خداوند بخواهد فرجت نزدیک است...

* مصرع داخل گیومه از استاد معارف گرامی و با تشکر فراوان از ایشان و بقیه دوستان و اساتیدی که لطف کردند و از شعر اشکال یابی...

*از شعر جناب آقای هلال

20.12.90 - هدیه - مشهد