ای میوۀ آشنایی، باغ و بهار دلم باش

در خوابِ مهتابیِ شب، آیینه­دار دلم باش

ای فرصتِ خواب دیدن، سیب از دلِ باغ چیدن

من مردِ فرصت­شناسم، امشب به کارِ دلم باش

هر جا که باشی بهار است، هر گوشه­ای، لاله­زار است

هر سو اگر میخرامی، اما سوار دلم باش

موسای تو ساحلی شد، از کامِ امواج دریا

ای مرغ دریاییِ من، دیگر شکارِ دلم باش

همبالِ باران گذشتیم، از آتشِ روزگاران

نوروز با شادخواران، چشمِ خمارِ دلم باش

هر روز با بیستونی، پنجه به پنجه کشیدیم

دیگر به مقصد رسیدیم، در انتظارِ دلم باش

حمیدرضا نیری –اسفند 90