مثل اینکه بهار می آید

باز هم بوی یار می آید

خواب دیدم که غنچه ها بازند

بلبلان سخت مست آوازند

خواب دیدم سفید بخت شدم

صاحب ملک و تاج و تخت شدم

خواب دیدم کنار بارانم

دعوتم کرده اند و مهمانم

هیچ مرغی سرِ بریده نداشت

کودکی رنگ رو پریده نداشت

گل لبخند، غنچه وا کرده

یاس با عطر خود چه ها کرده

وای! این خواب من چه رنگی بود!

حالت خلسه ی  قشنگی بود

باز ای کاش خواب می ماندم

 خواب تا آفتاب می ماندم

قصه ی خواب، قصه ی رویاست

خواب هم تابعی از آب و هواست

 باز باران ترانه می خواند

 شعرم از تازیانه می خواند

 شعر من! ای سوار سرکش من

 هیزم قلب پر ز آتش من

خشم ، سرشار و چشم، گریانم

 تا ابد نقره داغ می مانم

 تا نگردد فلک به کام دلم

 روی خوبِ فلک، حرامِ دلم.

مرداد 1389