اگر عمري بود و توفيق خدمت حاصل شد ، به دليل ضيق امكانات قادر به پاسخگويي تعاملي به تمام محبٌت ها نخواهد بود ؛ با كمال شرمندگي از پيش پوزش مي طلبد .

شعر – موسيقي – مذهب

تقريبا" محقٌق است كه شعر در ايران حوالي 2500 سال پيش بيان احساسات در ستايش پديده ها و سمبل هاي مذهبي ، با كمك موسيقي بوده است .

هرودوت در نوشته هاي خود از مغ هاي ايراني (1) ياد كرده است كه در جوار مراسم قرباني ايرانيان آوازي مذهبي در ستايش ارباب انواع مي وانده اند؛ كه جنبه اساطيري داشته است .

سكاها (2) نيز از ادبيٌات و هنر شعر و موسيقي برخوردار بوده اند .

دينون از شاعراني ايراني ياد كرده است كه در دربار پادشاهي ماد حضور داسته اند .

ادبيٌات ايران قبل از حمله اسكندر مقدوني ، ادبيٌاتي اساطيري ، تغزلي ( كه با چنگ و تار خوانده مي شده است ) ، و داستاني (3) بوده است ؛ كه حاكي از ادبيٌاتي پيشرفته و طليعه دار جهاني در آن دوران است .

منتهي اين ادبيٌات به صورت شفاهي ، و به اصطلاح سينه به سينه نقل مي شده است ؛ و اين شفاهي بودن ادبيٌات از جمله مشخصٌات ادبيٌات ايران به شمار مي رود . ارزش مضامين مذهبي و اساطير و نظاير آنها در اين بوده است كه مردم بدانند و در حفظ داشته باشند و به صورت شعر در آمدن آنها سبب سهولت در حفظ كردن و به ياد ماندنشان مي شده است . اتفاقا" همين امر سبب تغيير و تحريف در شكل و محتواي اشعار شده با كاهش ارزش ناشي از اين تحاريف به تدريج از بين رفته اند (4).

1. 
   به نظر نگارنده قبل از ظهور حضرت زرتشت (ع) يا حتي همزمان با وي قلمرويي مذهبي در بخش حكومتي مادها شامل همدان – ري – كاشان – نائين – اصفهان – و... داشته اند .


2. 
   تصوٌر مي كنند سكاها ، كه خود را از اقوام ايراني مي دانسته اند ، و به تعابيري همان قوم ياجوج و ماجوج مي باشند در در حوالي شمال تركمنستان كنوني زندگي مي كرده اند .


3. 
   علاوه بر افسانه هايي كه به صورت شعر در آمده اند ، يونانيان پس از حمله اسكندر از رماني ياد كرده اند كه نزد ايرانيان وجود داشته است و براي يكديگر نقل مي كرده اند .


4. 
   اين ياد داشت عمدتا" از نوشته شارل هانري دو فوشكور charles-henri de fochecourفرانسوي اقتباس شده است .