می نشاند در مسیر آسمان خورشید را



پاک خواهد کرد از آیینه ها تردید را



می رسد مردی که وابسته است دنیامان به او



زنده خواهد کرد در قلب زمین امّید را



کهکشان ها را به تسخیر نگاهش می کشد



از زمین تا مشتری، از زهره تا ناهید را



بیدهای سست ریشه سربلندی می کنند



باد می لرزاند اینجا شاخه های بید را



از زمین تبعید خواهم شد شبی در آسمان



درک خواهم کرد با او لذت تبعید را



***



سایه ای از نور گسترده است بر بام جهان



پس نمی گیرد "محمّد" آن چه که بخشید را...

وبلاگ من

سایت کمیت

ارادتمند - حسین سنگری