گوییــد  به  پروانه  که  دل خسته ترینم

دل خواست ،  بداند به دلش بسته ترینم

سیراب نگردم ز تبش چاره بجویید

در داغ جنون آب شــدم تشنه ترینم

در سر  هوس سوختن، از  دل سر یاری

بی شک ز مریدانَ  رهـش مرده ترینم

زان روز که  بگریخته  از چنگَ منِ زار

تا روز  ابد  درطمعش خفتــه ترینم

در دام حقیرش نخرامیده ام اما

دل باختـه ام در هوسش،  شهره ترینم

عیبم نکنیـد از  دل  پروانه بپرسید

گویــد  ز  همه  مدعیان پخته ترینم

؟!...