تو ای بیچاره دل  تشویش کم کن

ورای  شام ، از صحرا گذر کن

چهل منزل بباید ره سپردن

به چشم دل بسی نادیده دیدن

سواد کاروانی از فرا سو

چمان آرام ،همچون پبچش مو

میان کاروان ، اشتر سواران

به نیزه برده راس شهسواران

سر سبط نبی با صوت قرآن

کند دین محمد(ص) را نمایان

که این بوزینه بازی ، مردمی نیست

قمار و خمر و زانی مسلمی نیست

نشاید ظالمان دیو سیرت

نمایند بر مسلمانان خلافت

سوای زنگ ها، زنجیر ها هم

نوای نینوا سر داده با هم

که سجاد نحیفی دست بسته

به زنجیر گران، بر هودج نشسته

 هدیه جهت تسلای دل زهرای مرضیه(س)