برای گل نگارم ازسرزمینی دوربرای اوکه لباسی سبزپوشیده است باگلهای کبود برای من،ومن باچمدانی پرازغزل برای او.

گل نگار

دوباره می شودآن روزگار برگردد
به باغهای نگاهم بهاربرگردد
دوباره می شود ازتن تن *قدمهایش
مقام شوربه شعرودوتاربرگردد
دوباره خلق شود دروجود من آدم
سرقراراگرگل نگاربرگردد
نگاه میکنم وزارمی زنم حوّا
که باصدای من ازکوهساربرگردد
نشسته ام لب رود وبه ماه می نگرم
که شاید ازقدمش یار،یاربرگردد
گرفته دامن سرخش به دست وچرخ زنان
پُرازنسیم درخت اناربرگردد
تمام رود بلرزد ز باد دامن او
 ورقص برتن این رودبار برگردد
□
وگفته اند که بعد ازغروب غربت مَحض
چوکوه برسردورازدیاربرگردد-
چنان شده است که رفتی ز روزگارم یار
بیا بیا که به من روزگاربرگردد  
□
فتاده نقش تودرآب مثل من ای ماه
بگوبه یارمن ازقندهاربرگردد

*تن تن:ریتم،حرکات موزون.