دیگـــر برای با تو نشستن، مجال نیست

با این هـــجوم درد، امید وصــــال، نیست

هر چند عــــاشقانه تو را، فکر می کــــنم

شوقی برای شاعـــری و شعــر و فال، نیست

می خواستم که از تو بگویم ولی چه حیف

در قلب سرشکسته ی من شور و حال، نیست

وقـــتی غـــریب باشی و تنـــها میان شهر

فرقی میان شرق و جنوب و شمال، نیست

بایـــد به غــار و کــوه و بیابان، پنـاه برد

حالا که عشــق شهر، به جز ابتذال، نیست

جز داغــها که مــــرهم دیـــرینه ی منند

بر سینه ی ستـــبر دلم، یک مــدال نیست

حــس می کنم به آخر این خط رسیده ام

راهی برای زندگی ام جز زوال ، نیست

₀₀₀

شاعــــر رهــا کن این گله های همیشه را

دنیا که جای شکوه و فکر و خیال نیست !