بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی وقتا آدم دوست داره بنویسه و نمی تونه ... حاضرم هر چیزی دارم بدم در ازای یک غزل قشنگ برای بی بی دو عالم حضرت فاطمه (س)

_________________

چیزی نداشتم جز همین غزل دست و پا شکسته ... به قول خواجه ی شیراز:

صالح و طالح مطاع خویش نمودند

تا که قبول افتد و که در نظر آید...

_________________

اناری سرخ از دست خدا افتاد و جاری شد

وَ مثل قطره ی خون رنگ دریاها اناری شد

سپاه قطره ها آرام آرام از نگاه تو

شبیه دانه های اشک، روی گونه جاری شد

ترک برداشت بغض در گلو جا مانده ات بانو

ترک برداشت قلب نازکت، این زخم، کاری شد

خدا را آن چنان عاشق شدی و سوختی در او

که حتّی جبر دنیای کبودت اختیاری شد

زمین از درک درد و غصّه هایت سخت عاجز بود

وَ سهم خاک از دنیای تو چشم انتظاری شد

تو را با زخم در چشم زمین تصویر می کردند

تنت از زخم های بی شمار آیینه کاری شد

بهاران را زمستان می کند شب گریه های تو

تبسّم کردی و اخم زمستانی بهاری شد

نهال یازده خورشید را در خاک رویاندی

وَ خاک از ابر باران زای چشمت آبیاری شد

***

توئی آرامش دل های طوفانی، ولی بانو -

تمام سهم دنیای من از تو بی قراری شد

وبلاگ من

پانوشت: این که به دعای خیر شما نیازمندم شوخی نیست ... پس دعایم کنید

یا علی