(سیب های معطل)

از چوب بی صدای خداوند می خوریم

لب واکنیم مهر دهان بند می خوریم

بگذار تا تبر بزند شاخ و بال را

با شاخه های معجزه پیوند می خوریم

محروم اگر شویم ز دریای بی کران

از چشمه های ناب دماوند می خوریم

وقتی اجاق مادرم آتش نمی دهد

نان نه دوباره غصه ی لبخند می خوریم

ما کوزه ی شکسته ی قومیم و هر زمان

از قسمت شکسته شده بند می خوریم

تا حق سیب کندنمان را گرفته اند

دستی اگر دراز شد و کند می خوریم

ای کاش سفره های کسان بازتر شود

ما سیب ها اگر که بیفتند می خوریم

                                                     پونه نيكوي