(( فرصت پرواز))

خواستم پر بکشم فرصت پرواز نشد

یا که فرصت شد و افسوس پرم باز نشد

حنجر مرغ شکسته پر این شهر گرفت

هیچ کس آگه ازین خطبه ی آواز نشد

رد دندان به لبم مهر غریبی علی ست

چه جز این علت اگر درد من ابراز نشد

سپرم را که شکستند من و یک لشکر ...

هیچ رزمنده بدین مرتبه جانباز نشد

خواستم زینب خود را ببرم بنشانم

شانه نه ، گیسوی او را بکنم ناز نشد

خواستم تا نفس آهسته کشم تا نشود

زخم خونابه ای سینه من باز نشد

گندمش آرد شود بهر خمیرش چه کنم

سفره بی نان شد و این فاطمه (س)خباز نشد

اشک مظلوم شنیدم که دوای درد است

وای ازین درد که تسلیم به اعجاز نشد

به تلاقی شب و روز نقاب افکندم

خوب شد محرم من محرم این راز نشد

تخته هایی که علی(ع) با دل لرزان آورد

حیف شد قسمت گهواره نوساز نشد

در بر دیده ی یک شهر زمین می خوردم

هیچ گه فاطمه (س) اینگونه برانداز نشد

روز من شب ، شب من مردن و زنده شدن است

ای اجل زود که تا مرگ من آغاز نشد

*********************

طبع ناچیز ورا چشم عنایت با من

چه غم<< تربت>> اگر خواجه شیراز نشد