کمترین عمری است که به پی گیری مسائل مختلف "آب" مبتلا است.با یای نداری از قله کوه های سر به فلک کشیده زاگرس،کرکس و البرز تا درون خور ها و اعماق خلیج همیشه فارس را به دنبال بهروزی خود و هموطنان مظلوم در جستجوی آب طی نموده و هر چه تلاش کرده فقط حیرت ها افزون تر شده اند. نکند که این همه سرگردانی به واسطه  تراوش گچ وتخته سیاه معلم باشد که نوشت و به دستم داد که بنویسم"آب"  و مرا عمری بدان مبتلا کرد.روحش شاد و راهش پر رهرو باد:

معلم

قلم چه سان بنگارد ز خرمی روی معلم

به شوق جستجو و تفحص ز حکمت کوی معلم

پدر که به سویش کشان کشان می برد، نوشت

به روی تخته سیاه ، آب در کنار جوی معلم

دلی به زمین و سری به آسمان که کجا ست

فرخنده خنده ی زیبا و دلنشین روی معلم

که بگوید چه سان بشمار و چگونگی پیمای

چرخش فلک و ماه در هوای بوی معلم

به ناوک کلک و به غمزه ی اعداد ،نهفته نماند

پیچش ذرات و سختی سنگ در سبوی معلم

دل اگر پخته شد ز حکمت و عشق، غره مباش

که همه سر به سر تراوشی اند از گلوی معلم

مباد که دوران به کام مردم دونی صفت

نرساند سلام و تحیات رسا ، به سوی معلم

چشمه از الف آب در ژرف دریا ها

نوشته به خط آبی از روان پاک جوی معلم