رباعی + دو بیتی

اندیشه ی ما لازمه ی درک خــــداست

اندیشه ی ما فرا تر از چون و چراست

آن گونه بــِــــــزی که بعدِ مرگت گویند

 این خـُـفته به خاک ، رَدّ ِپایش پیداست

*******************************

لطفت ازلی است ، بی گمان بوده وهست

شامل به همه جــــــــــهانیان بوده وهست

حیوان و بشـــــــر، مؤمن و کافر وَ نبات

بر سفره ی تو ریزه خوران بوده وهست

*********************************

امیدم هســـــت داخل آیی از در

به دیــــدارت شود این حال بهتر

مرا امروز تصــــویر تو در یاد

مرا یک عمر سودای تو در سر

*************************

وقتی که آســــمان دلم بی ستاره شد

ابری چکید و دفتر دل پاره پاره شد

 مرگم رسیده بود و دلم باورش نکرد

این گونه ابر، پیش دلم استعـاره شد

مصطفی معارف  زمستان نود کرج