شعله شد شعله ای که دشمن سوز، چوب خشکی که در اجاق افتاد

سگ ولگرد استخوان دیده بار دیگر به واق واق افتاد

توله ی خانه زاد بی بی سی، چیست این استخوان که می لیسی!؟

جلوی هر چه توله قبل از تو از همین لقمه های چاق افتاد

عرعر از بس که در گلوی تو است، گوش خرها همه به سوی تو است

حیف فامیلی ات که روی تو است حیف پالان که بر الاغ افتاد

خر تویی، خر تر از تو آنهایی که به خر گفته اند زیبایی

باد معده است و قوم خر گفتند هنر است این که اتفاق افتاد

بی شعور زبان دراز نفهم، از ادب هم نبوده هیچت سهم

با همه، با امام هم شوخی!؟ کارت این بار با عراق افتاد

حیف نان، حیف فحش، حیف طناب که بیافتد به گردنت ای خواب

حرف من را بخواب می فهمی سر و کارت که با چماق افتاد