ای   آمده از  کرانه های  شب  تار

همراه  پرنده  باز  جویای  بهار

مضمون  رسای  عشق  را زمزمه  کن

*

تا  خاطره ها  به  خنده ها  زنده  شوند

بی دغدغه  باش  و  باز  آواز  بخوان

آواز  غریب  عشق  را  باز    بخوان

*

بی   گریه ی  ابر

بی   شیون   باد

با  نی لبک شبان  آزاده ی  دشت

بی  واهمه  از  شبان  رسوای  پلشت

اکنون  که  دمیده باز خورشید امید

واکنون  که سپیده داده از عید نوید

سرمست نسیم ناب

با نغمه ی آب

با سوته دلان گلنفس راز بگو

با قمری پر شکسته از اوج و عروج

وز نشوه ی جاودان پرواز بگو

پایان شب سیاه را جار بزن

تصنیف طلوع فصل آغاز بخوان

*

آزادی ما نوشته ای بی ورق است

رنگ شفق است

پس به ایجاز بخوان.