هرچه بنویسم باز هم دلتنگی هایم برای توست...

شاید ندانند اشتیاق دیدنت را ..

چشم هایی که هر روز عبور میکنند از کنار تو...

نگاهت را دوست دارم...

در لحظه هایی که بی دلیل به من فکر میکنی...

 و من ...

تمام احساس مردانه ام...

را با بوسه ای که بر لبانت خواهم گذاشت...

در وجود تو سرازیر میکنم...

در رویاهایم هستی...

بی آنکه لحظه ای بی تو باشم و در کنارم با همه وجود به من لبخند

می زنی....

بخند، حتّی بی دلیل...

شاید  لبخند تو دلی را شاد کند... به مساحت یک دنیا...

جقدر دوست دارم محبت را...

عشق ورزیدن را...

و چقدر به یک لحظه لبخند نیازمندم...

وقتی می بندم چشم هایم را...   

چقدر نزدیکند فاصله ها...

و چه زیباست با پلک های بسته... 

دنیا... دنیا... دنیا...

میدانی...

من با خیال تو سیراب می شوم...تو را از دور میبینم...

و یقین دارم...

این تنها سرابی ست... که سراب نیست...

  خسته ام امّا می آیم... با نگفته هایی که به اندازه نبودن دارم...

کمی بیشتر منتظر بمان..

سهیل ساسان