پشت اجازه شما

شهری طلوع کرده

که خواب پریان در آن هفت رنگ است

پشت اجازه شما

سکوت شهر در آینه ها می شکند

خط فاصله که می افتد بین من وما

مهربانی دم در گیر می افتد

قصه خانه ها تکراری می شود

وروی طاقچه های عادت

قاب عکسی همیشه خاک می خورد

پیاده روها از عبور عابران خسته می شوند

یک نفر فانوس به دست

روی سنگفرش شهر پا می گذارد

اجاق شهر که دوباره روشن می شود

روی نردبانی از پله های آسمان بالا می رود

دودسرکش می شود

باد هذیان می گوید

روی اولین سکوی شهر

عکس مینیاتوریت زنجیر می شود

خاطره ات که سبز می شود

انگار کسی خاکروبه ها را از ذهنی جارو می زند

پشت اجازه شما

شهر هنوز نفس می کشد