لحافت را کنار بزن

سماور صدایت می کند

به سفره ی نان گرم

که آغوش گشوده است

اگر فریب رختخواب را بخوری

مدرسه ات دیر می شود

فیلسوف نمی شوی

داغ سقلاطون

بر دلت می ماند

مجبور می شوی

در عروسی خسروپرویز

چنگ بنوازی

جلوی شیرین

دستمال کاغذی بگذاری

کنار دریاچه ی ارومیه منتظر بمانی

زیرپایت علف سبز شود

تنبل! تکان بخور

داری بزرگمهرت را

زیر لحاف خفه می کنی