با واژه هایت برده ای تو، از چشم های دشمنان خواب

وقتی که با خون می نویسی، "از نان و از افیون و مهتاب"¹

شاعر که نه؛ شعری، شعوری، این تیره شب را نبض نوری

رفتی قلم های عدالت، ماندند بی تو در تب و تاب

ناقوس های غم شکستند، آرامش طوفانیت را

تاریخ در خود ثبت کرده، رَد شد کسی از موج گرداب

"هر چند ممنوعی تو امّا، می خوانمت هر جا که باشی"²

من تشنه ی شعرم ولی تو، از شوکران شعر، سیراب

مردی در آغوش دمشقی، تفسیری از باران عشقی

نزار قبّانی تویی تو، دریاب ما را آه؛ دریاب...

1- نخستین شعر کوبنده و سیاسی نزار قبانی که باعث شد با سنگ و گوجه فرنگی و تخم مرغ گندیده مورد هجوم قرار گیرد.

2- نزار قبانی: " من در همه جا ممنوعم؛ پس مرا در همه جا می خوانند!"

وبلاگ من

سایت بانک اشعار اهل بیت (ع)