در گور خود تا کی بمانیم و بپوسیم
رویای حوران بهشتی را ببوسیم
ما خلق تاجیکیم اما تاجمان کو؟
خوابیم و می گوییم " یا رب! بی خروسیم"
نصرانیان در ما مسلمانی ندیدند
چونانکه در چشم مسلمانان مجوسیم
بر پخته زار خود غیوریم آدمك وار
فصل درو، صحراست او ما کاکتوسیم
یک عَده از ما در دیار خود غریبیم
جمعی برای نان شب محتاج روسیم
هر روز در رویای فردایی به خوابیم
هر شب در آغوش امیری نو عروسیم
چون سنگ دلسختیم و چون شب تیره بختیم
آری درخت امَا درخت آبنوسیم
باید به پا خیزیم و طرحی نو بریزیم
ما خلق تاجیکیم ، پور پیر طوسیم