هنوز هم گاهی گم می شوم

 مثل بچگی های مادرم

که تابهشت  راه می رفت

 در خواب

و در برگشتن راه خانه مادر بزرگ را گم می کرد

 هنوز هم گم می شوم

چه مهتاب صدایم بزند

چه با میله ی قلاب بافی رو ی بینی اش ضرب بگیرد

و صدای رادیوی قدیمی پدر بزرگ گوش کوچه را کر کند

  و محمود شبانه فرار کند

 به سوسنگرد

 ووقتی که برگردد قدری بزرگ شده باشد

 راستی چرا محمود گم نمی شود

 وقتی که بر می گردد

 از سوسنگرد

 وقتی که بر می گردد

از کانال ماهی

 و چرا محمد رضا گم شد

 در جزیره ی مجنون

 و وقتی که پیدایش کردند

 در کیف مدرسه اش جا می شد

 بگو بعضی ها چرا اینقدر قشنگ گم می شوند

ساسان

 هنوز هم مادرش

 در سالگرد ورود آزاده ها

پای اتوبوس ها می ایستد

  و پیراهن پسرش را نشان می دهد

با شما هستم

 کسی را ندیدید با این پیراهن

 باد در پیراهن می ر قصد

اتوبوس ها ساسان را دست به دست می کنند

سبز

 سفید

 قرمز....