جفنگ

در کنار عمارتی صـــــــــد رنگ

مردی افتاده بود ، قـُــــــــنبُل فنگ

از کنارش که رَد شــــــــدم ، دیدم

سخت مشغول غُرغُرست وجَفـَنگ

حیله کردم که : گــــــوشی ام افتاد

تا ببینم چه بوده علت جَــــــــــنگ

من شنیدم که زمزمه می کــــرد :

شیر مادر حـــرامت ای دل سنگ

مادرت وقت مُردنش می گــــفت :

آبروی شماست این اَلــــــــــــدَنگ

یکدم از او چو رو بگـــــــــردانید

می بَرد آبرو و آرَد ننـــــــــــــگ

چونکه بُرد آبرویتان مَـــــــــردَک

بزنیدش تپانچــــــــــه و اُردَنگ ...

بکـُنیدم به گـــــــوشه ای محبوس

نـَفکــَنیدم به کوچه همچـو شلنگ

گفتم آهسته هی...بگـــو چه شده؟

کین چنین شِـــکوِه میکنی دلتنگ

تا دهان بر جــــــواب من وا کرد

بر سرم خورد بوی او چو کلنگ!:

همچو گـُـــــــل پاکم و درین خانه

پسرم بیخـــــودی به من زده اَنگ

که کنم رو بسوی می خـــــــــــــواری

او به روی پدر کـــــــــــــــشیده تفنگ

ایهاالناس این کـــــــــــــــجا رسم است

که کسی را به ضرب و زور و فشنگ

رهنمون سوی راه دین بـِکـــــــــــــُنـَنـَد

این چنین کـــَـــــــس رود به کام نهنگ

گر بهشت خـــــــــــــــــــدا به زور بود

اختیار از کـَـفـَت بگــــــــــــــیرد تـَنگ

پس چه فرقیست بین جـَـــــنت و حور؟

با عذاب جهنمی و شـَــــــــــــــــرَنگ

دیدم او نیست اهل اســـــــــــــــــتدلال

پس به او گـــــــــــــفتم ای پیاله قشنگ

این جماعت نه اهل اِدراکــــــــــــــــند

نه کسی شد در این مــــــقوله زرنگ

که بفهمد کــــــــــــــلام نقض!! تو را

عقل آنها کشیده شد به سُــــــــرَنگ...

چاره کار در فـَــــــــــــــــــرارم بود

پس دماغم گــــــــــــرفتم و جیم فنگ

مصطفی معارف 6و5/4/1391 تهران