آدم و فریب

***

گفتی بهشت از من و آدم فریب خورد

غم چون نبود ،آدم بیچاره سیب خورد

سیبی که با غرور دورنگی عزیز شد

آب از فریب چشمه‌ی سرد رقیب خورد

یک امتحان به خاطر عاشق شدن ، همین !

چشمت برای آینه بودن فریب خورد

شمعی که نذر ناز تو کردم  ، عزیز باد !

دستم به حلقه حلقه‌ی امن یجیب خورد

گفتم مگر بهانه کنم شعر کهنه را

مهر سکوت بر لب این بی نصیب خورد

ساحل شکست قامت فریاد من، ولی

دستم به گیسوان عجیب عجیب خورد.

 قم- 1380

.