هفتاد شاخه نرگس مستان بیاورید

از باغ ها شکوفه و ریحان بیاورید

عید است! شاعران جهان را ندا دهید:

آیید و شعرهای فراوان بیاورید

یک پیر می فروش که ساقی شود...و بعد

از حافظیه پیرِ غزلخوان بیاورید

درهای آسمان که به شادی گشوده شد

شاخه نبات و آینه قرآن بیاورید

تا عطر اطلسی همه را مست تر کند

هفتاد مرتبه گل و گلدان بیاورید

حالا تمام اهل زمین را خبر کنید

از هفت شهر آینه، مهمان بیاورید

از هند، طوطیان سخن گو و از ختن

مُشک وغزالهای خرامان بیاورید

گریه کنید...اشک بریزید! اشک شوق!

عیدی برای حضرت باران بیاورید

تن را به هر کجاست...همانجا رها کنید

دل را به سامرای پریشان بیاورید

دارد جهان به مرحله ی  اوج می رسد

اینک یقین به " نیمه ی شعبان"  بیاوردید

با خط و خال هاشمی اش زیر و رو شوید

دل را خراب کرده...به سامان بیاورید

نامش محمد است! بخوانید و ان یکاد

عطر گلاب قمصر کاشان بیاورید

او مهدی است...مهدی نرجس ...برای او

از فارس یاوران مسلمان بیاورید

یعنی برای اینکه غریب است در جهان

بهرش هزار حضرت سلمان بیاورید

یا ایها الذین ...که مومن شدید...حال-

باید به خال صورتش ایمان بیاورید