صداي ندبه مي آيد و چشمها به قبله خيره شده است،اسب سفيدي

امروز بايد زين شود

درين طرف شهر مردي كه هر روز صبح تمام طول افق را با روح خود ميدويده است

باسينه اي خالي از قلب دوباره به دنبال مردي ميگردد كه اقايش بوده است

قلبش در اسمان است ،نزديك خورشيد،

چسبيده به ناهيد،

وذوب شده در حرارت عشق

قبل از انكه به خورشيد برسد

مرد قصه پروازها

تصميم دارد با سينه اي خالي در حرارت سوزناك همسايه خورشيد

سوختن را تاانتهاي خاكستر شدن ادامه دهد

او قلب خود را پس نمي گيرد وخوشحال كه قلبش همسايه خورشيد ست

وبا تنفسي عميق سينه خالي از قلبش را با خاطرات شيرين همسايگي خورشيد

پر ميكندشايد بتواند تا انتهاي اخرين پرواز تحمل سوز اين همسايگي شيرين را در سينه خالي اش تقويت نمايد

مرد قلبش را تقديم كرده است،

وازين تقديم لذت ميبرد،

اگرچه اين قلب كوچك براي همسايه خورشيد ،قابلي ندارد

اكنون مرد هميشگي پروازهاي خط افق به خورشيد نگاه ميكند،

ودر انتظار ديداري كه رضايت اقايش دران باشد،

هرروز خط افق را در مي نوردد،

و منتظر همسايه خورشيد مينشيند تا قاصدك خبري اورد از لحظه ديدار

او قلبش را پس نميگيرد

بسوزانيد و درخورشيد ذوبش كنيد

تا براي هميشه با خورشيد باشد

سينه خالي و پر حرارت مرد با ندبه هاي  ادينه ارام ميشود

#############     

مرد بدون قلب

قلبش به دست توست

دستان تو به اين قلب پر از طپش

هي ورز ميدهد

انگشتهاي تو بر تار هاي قلب

مانند چنگ عشق

هي ناز ميكند

در مشهدالرضا پاي ضريح دوست

مرد بدون قلب

با گونه هاي خيس

با ناز دست عشق

بر روي قلب خود

دارد به زندگي ،حتي بدون قلب

لبخند ميزند

لبخند مرد ما

از شوق و ازغرورسر شار ميشود

زيرا هديه داد قلبي به عشق خود

بي هيچ منتي

حالا نشسته است

ثابت كند به عشق

اي عشق پاك من

قلبم به دست توست

من با تو زنده ام

من با تو زنده ام

من با تو زنده ام

با سينه اي تهي

قلبم به دست توست

انديشه هاي تو

قلب مرا مدام هي كوك ميكند

انديشه هاي پاك

افكار ناب ناب

چشمان سربزير

لبهاو زمزمه

مهر محمدي

تا خانه علي

با عشق فاطمي

از نرمش حسن

با بخشش حسين

از صبر زينبي

هي كوك كن مرا

هي كوك كن مرا

هي كوك كن مرا

من كوك ميشوم با يك نگاه تو

قلبم هميشه باد از ان ان تو