باید نوشت از لحظه های با تو بودن
از اینکه میمیرم برای با تو بودن!
هرلحظه شعری دارم از لحن نگاهت
حس ّ قداست می دهد اوج ِ گناهت!!
درچشمهای نیم خوابت تا رهایم
انگار از دنیای تلخ خود جدایم
ای بوسه هایت شعله ی شیرین خواهش
ای دست های کوچکت روح نوازش
ای گیسویت باران تاریک ی شبانه
تسلیم و ناز ِ توأمان ِ عاشقانه!
ای کودکانه خنده ها و اشک هایت
این شعر را دیوانه ای گفته برایت!!
دیوانه ای که از تبار خاک و آب است
از دودمان ِ مستهای بی شراب است!
██
رقاصه های معبد ِ هندو چه مستند!
چونکه نگاه عاشقت را می پرستند!
بودا تورا در نیروانای خودش یافت
در نیستی ِ خود تورا جای خودش یافت!
زرتشت را عشق تو از دیوان جدا کرد
با روح پاک اورمزدی آشنا کرد
مانی تورا درنقش های خودکشیده ست
و همزبانی آســــــــــــمانی آفریده ست
در عطر گیسوی توباید خواب رفتن
دربوسه های داغ ِ ممتد خواب رفتن!!
خوابی که در آن فال ِمن فال تو باشد
تنگین ترین آغوش من مال تو باشد!
خوابی که در آن بوسه طولانی ترین است
اخم تو مثل خنده هایت دلنشین است
خوابی که در آن سایه های ما جدا نیست
و جمله های عاشقانه ادعا نیست!!
خوابی که هر مرزی در آن در هم شکسته ست
مرز زمین و آسمان در هم شکسته ست...
██
داری خبر از حال و روزم؟؟بی قرارم!
هی روزهای بی ثمر را می شمارم
تقویم تکرار غمی پوچ است انگار
هرسال آوار غمی پوچ است انگار
هی میگریزم از خودم....از شعرهایم....
دارد نشان از تلخی ِ غربت صدایم
غربت میان سایه های آشنا که....
این سایه های با هم ِ از هم جدا که....
انگار دراین روزهای ساکت ِ سرد
داس سیاهی شعله هایم را درو کرد!
تنهاترم از ماه در مرداب ِ هر شب
بیدار بین ِ مردم ِ در خواب ِ هر شب
ای قبله گردان ِ دل ِ در اشتباهم!
ای تو پناه ِ این دل ِ بی سرپناهم!
ای آسمان کوچکم! آغوش وا کن
میخواهم اینجا گم شوم!آغوش واکن....