این مرد

مردی که جز درخواب نیمروزی

به سراغم نیامده،

چه کسی می بیند

این اندوه پراکنده را ؟

که دود می شود و

حباب های کوچک ریه هایم

دوست داشتنش را

در سینه  خفه می کنند

رهایم کنید

شما که از پشت پنجره سرک کشیده اید

که از پشت پنجره لبخند هایتان

سایه ی خنجریست  افتاده بر دنده هایم

باور کنید

آن که از من دور می شود

جز در ابهت سیگار های بعد از ظهر اتفاق نیفتاد

در رویای تیره ی یک زن و

مردهای کوچک قصه اش...