بسمه تعالی

در کوچه می وزند به شوقش نسیم ها

گل می کنند در نفس او شمیم ها

در دستهاش یاس  و انار و کبوتر است

وقتی که می رسند کنارش یتیم ها

بر شانه آسمان اجابت نشانده است

پر می زنند دور و برش یاکریم ها

غلطانده است آن شتر سرخ را به خون

تا بیش از این شکسته نگردد حریم ها

از کوچه ها و خاطره هایش گریز نیست

دارد به دل خون جگر از قدیم ها

شیرین تر از عسل به لب قاسمش رسید

وقتی که کشته شد به بلای عظیم! ...ها!