ای روزگار کج مدار

بردی دل من از قرار

دیوانه ام کردی چرا ؟

روزم همه آن شام تار

دردوفراق و حسرتم

دادی دلم شد ماندگار

هر دم که سیل اشک من

خون شد زدیده این چه کار

هرگز نبود آرامشی

هردم که چشمم اشکبار

تو دیده ای در خلوتم

هرلحظه بودم انتظار

آشفته ام دیوانه ام

آخر چه سازم کردگار ؟

تابم گرفته هر زمان

بیغوله ام من بیقرار

(عرفان) که خون شد این دلت

بهرچه بوده  روزگار