اولین چهارپاره ای که سرودم تابستان 1375

ما جانیان کوچک این قرن
باری گران بر شانه ها هستیم
راهی نداریم آخرش این است
از ابتدا خاموش بن بستیم

ما جانیان کوچک این قرن
از مرگ از اعدام بیزاریم
مثل کف دستیم یک رنگیم
از طعمه و از دام بیزاریم

در آفتابی بی رمق سردیم
چون سایه هامان رنگ می بازیم
در آتشی خاموش می سوزیم!
این خانه را با هیچ می سازیم

ما خسته ایم آزرده ایم از راه
ما سایه ای آزرده از نوریم
ما آخرین سیاره ایم افسوس!
از آسمان از کهکشان دوریم

ما جانیان کوچک قرنیم
با بادها آواز می خوانیم
گیج از طناب دار می رقصیم
عاشق تر از پرواز می خوانیم...