باید تبریک گفت به شاعر محترم سرکار خانم ژیان به خاطر انتخاب این وزن سنگین وموفقیت در استفاده درست از آن.یکی از اشکالاتی که ممکن است در استفاده از این وزن بروز کند هجوم واژه هایی ثقیل به ذهن شاعر است که در قدم اول زبان شعر را از به روز بودن دور میکند. ولی دراین شعر اصلا اینگونه نشده است وشعر شروعی آرمانی دارد.واژه ی نگاه کن در ابتدای مصراع اول مارا به یک ماراتن زیبایی دعوت میکند انگار که از همان بیت اول آغاز شده است: ارتباط محکم وتصویر ساز برجک مغز و واژه ی دچار در مصراع دوم شاید باعث اینهمه زیبایی میشود که ما را تا پایان بیت آخر با شعر همراه می کند.اشاره ی زیبای دوست عزیم جناب ضیایی به اتفاق شاعرانه ی بیت اول بسیار قابل تامل است.
وزن این شعر این است:مفاعلن فعلاتن فع
از زحافات وانشعابات بحر مجتث می باشد که ورود این زحاف یعنی:مفاعلن فعلاتن فع به اوزان شعر پارسی را به حسین منزوی نسبت میدهند.استفاده از این وزن وترکیب کم نقص غزل برای شاعر محترم خانم ژیان امری مبارک
است. البته در ادامه پیشنهاد هایی دارم در بعضی ابیات.
صداي مـــــــــهر نمي آيد
سكوتها ممتد و طولاني است
"ها"ی جمع در سکوت ها اگر حذف شود اشکال وزنی نخواهیم داشت.
تمام ذهنها درگيرند
زمان ،دچار پريشاني است
در مصراع اول پیشنهادم این است: "و ذهن ها همه در گیرند" تا اشکال وزنی رفع شود.
دريغ كه شرح قصه ي دوست
عجيب، شرح پريشاني است
مصراع اول این بیت شدیدا اشکال وزنی دارد.می شود گفت:دریغ قصه ی درد دوست تا اشکال رفع شود ولی من پیشنهاد میکنم شاعر روی این مصراع بیشتر تامل کند شاید سطر بهتر به ذهن برسد،البته قافیه پریشانی هم تکراری است.
تمام رابطه ها پنهاني است
ها در این مصراع هم از وزن خارج است.،میتواند حذف شود.
این بیت هم با ضعف تالیفی که دارد بهتر است کاملا حذف شود:
زمانه بد شده خرده مگير(اشکال وزنی در این مصراع)
خدا ،همان كه تو مي داني است(ارتباط ضعیف خدا با.. می دانی است).
در این بیت هم:نگاه كن،پرنده آزاد است......
فقط صداي پرنده زنداني است.
پیشنهادم برای مصراع آخر برای بهتر شدن وزن اینست:فقط صداست که زندانی است
موفق باشید.