دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

شمشير در نيام نبايد...

وقتش رسیده این گره کور وا شود
هر کس ابی لهب شده، «تبّت یدا» شود
وقتش رسیده خون خدا قَد عَلَم کند
آنچه خلیل کرد شبی با صنم، کند
وقتش رسیده است که دستی تبر شود
وان سینه در مقابل دشمن سِپر شود
شمشیر در نیام نباید که بعد از این –
دیگر زبان به کام نباید که بعد از این –
زهراست و نماز نشسته علی و چاه
جَعده و یک سبوی پر از زَهر و قتلگاه
سنگ بنای کنگره ها را گذاشتند
نام هر آنکه بی پدر، عیسی گذاشتند
هر طفل نیل دیده که موسی نمی شود
هر مریمی که مادر عیسی نمی شود
تا کی چنین به کار خدا دست می بَرند
چون مارهای شعبده سر درمی آورند!
با هر رسول معجزه همراه می شود
بر« لا اله»، واجب« الا الله» می شود(1)
انگشتری به رنگ خلافت به دستشان
نام خدا نشسته به لب های مستشان
اكنون گناه نقل و نبات است در زمین
چیزی که نیست خمس و زکات است در زمین
نام خدا میان قلم ها رسوب کرد
هر کس گناه کرد، نوشتند خوب کرد
وقتش رسیده است صبا خوش خبر شود
هُدهُد به آسمان برود نامه برشود
وقتش رسیده تا که گلی نو رسیده را
بوسد خدا و باز کند طفل دیده را...
«دیدار شد میسّر و بوس و کنار هم
لعل بتان خوش است و می خوش گوار هم»(2)
جبریل بر سلامِ زیارت که لب گشود
ابلیس سر به سجده ی واجب نهاده بود*(3)
صدها فرشته در بَر زهرا طبیب بود
«روی تو کس ندیده هزارت رقیب بود»* (4)
وقتش رسیده بود و گل از گل شکفته شد
با تو نگفته های خداوند گفته شد
جبریل بر منیر تنت چار قل دمید
غسل گلاب داد تنت را و گل دمید
هنگام خلقت تو خداوند گریه کرد
وقتی تو را ز مستی خون خود آفرید
تا این که آب ماهِ رُخت را به خود تنید
از کاسه گِلین عرق شرم می چکید
در محضر مبارک لب های تشنه ات
از آبروی رفته ی خود دست می کشید
تا بوسه گاه ختمِ رُسُل شد گلوی تو
جبریل هی فرود می آمد به سوی تو
سوی تو ای زمین و زمان در شتاب تو
خورشید و ماه و اِنس و مَلَک در رکاب تو
رفتی چو در کساء یمانی کسوف شد
خورشید شرم داشت ز رویت خسوف شد
«ترسم که اشک در غم ما پرده در شود » (5)
دنیا به خون شب زدگان  تشنه تر شود....
می خواستند کنگره ها را بنا کنند
گوساله ی ثقیل طلا را خدا کنند
می خواستند ماه رُخت را نظر کنند
تیری به زه نشانده و شقّ القمر کنند
می خواستند قاضی مان اَشعری شود
یعنی همان حکایت انگشتری شود!
لب تشنگیت بر دل زهرا برات شد
اشکش  چکید و خون جگر آن شب فرات شد
زهرا دریغ کرد ز لب هات آب را
او شرح داده بود برایت سراب را
او دل نداشت تا به عطش سر کنی حسین
وقتش رسیده بود که لب تر کنی حسین
لب ترکنی که قافله سالار عاشقی
لب تر کنی حسین که قرآن ناطقی
محکم تر از صلابت آهن کلام تو
نوحه بس است، فلسفه دارد قیام تو
شیپورها به عشق تو اقرار کرده اند
این قوم  جعل نام تو بسیار کرده اند
از نهضت تو تشنگی ات را شنیده ایم
جز دسته های سینه زنی ما چه دیده ایم؟
در ظلمت آمدی و جهان روشن از تو شد
معروف دین به امر خدا ایمن از تو شد
«ترسم که اشک در غم ما پرده در شود »
دنیا به خون شب زدگان تشنه تر شود
سرخیّ ربّنای تو سنگِ بنای عشق
پیچید در قبای تو عطر بقای عشق
تا بیرق حماسه به دستت سپرده شد
دیدیم سر سپردگی ات را برای عشق
با یا علی ست عشق که آغاز می شود
گفتیم یا حسین برای بقای عشق
بی شک همای رحمت هر آیتی علی ست
میراث دار آل علی شد همای عشق
شمشیر را برای تو از رو نبسته اند
شمشیر های کوفه پر از ادعای عشق
لب را نمی گشایی و بیعت نمی کنی
افتاده بر لبان تو کار خدای عشق
عشق از جنون گذشت اگر پابه پای تو
هفتاد و یک کبوتر اگر پابه پای عشق
یک قطره در رکاب تو چون نیل می شود
هفتاد و یک کبوتر ابابیل می شود
شش روز شد... خدا نفسی تازه کرد و دید
کون و مکان بدون تو تعطیل می شود
عشق تو را خدا ششمین اَصل خواند و گفت
دین با وجود عشق تو تکمیل می شود
تا آخرالزّمان به لبت آب تشنه است
تا آخرالزّمان ز تو تجلیل می شود
گلدسته ها همیشه ترا راست گفته اند
با هر اَذان قیام تو ترتیل می شود
دیگر چگونه از تو بگویم که ماه نیز
در وسعت طلوع تو قابیل می شود
من با توام طلوع تو در شعر دیدنی ست
در وسعت طلوع تو «شاعر شنیدنی ست»(6)
 
1با علم به ضرورت وزن
2لسان الغيب حافظ شيرازي
3 منظور سجده ي زيارت عاشورا مي باشد.
4 لسان الغيب حافظ شيرازي
5 لسان الغيب حافظ شيرازي
6محمد علي بهمني(شاعر شنيدني ست)
 
                                                               پونه نيكوي
 

---

---

   تاریخ ارسال  :   1391/8/27 در ساعت : 8:26:7   |  تعداد مشاهده این شعر :  1794

---

---