از بهشتت دلم غرق خون بود     مي روم در جهنم بخوابم
شانه از فرط دلشوره لرزيد    شايد از گريه كم كم بخوابم
ميوه هايي كه از شاخه افتاد    جذب قانون آدم شدن بود
نسل من ناخلف نيست  بايد    پشت در پشت آدم بخوابم!
 
گرچه آدم سگ كوچكي بود   مثل گرگي به من حمله ور شد
پشت خر تووي گِل ماند  و آن وقت    با من از قصه ها در به در شد
رفتم از چشمه آبي بنوشم    شير مادر به من غرشي كرد
تووي سيخي فرو رفتم از درد جوجه ي كوچكي دردسر شد!
 
مرغ كُرچي به من لقمه اي داد   گربه اي تووي اين لانه بودم
مثل ديوانه هذيان نگفتم   من خودم هرچه ديوانه بودم
چسب زخمي دهان را به هم دوخت   تووي سوراخ ما پنبه كردند
منفجر مي شوم در نهايت    گرچه سوپاپ اين خانه بودم!!!
 
گرچه سوپاپ اين خانه بودم    گاز من در هوا منتشر شد
خواب اين شعله آتفشان بود  شعله خاكستري منتظر شد!
شانه از بار دلشوره لرزيد   هق هقي بسترم را به هم ريخت
تا كه كبريت كوچك تكان خورد   خانه از گاز من منفجر شد
 
نسل من ناخلف نيست آدم!   ميوه ها ردي از خون ندارد
مجرماني پر از اتهاميم    در بهشتي كه قانون ندارد
شير مادر به من غرشي كرد    جوجه ي كوچكي دردسر شد
واي! از اين روزگاري  كه ديگر   بوي زنجير و زيتون ندارد