برای شهدایی که دارند فراموش می شوند

افتاده اند پشت سرت ناسپاس ها
از یاد برده اند تو را بی حواس ها  
 
از پاره های پیرهنت حرف می زنند
در سوگواره های تنت خوش لباس ها
 
این سبزه ها که دور و برت را گرفته اند
هر صبح می روند به دیدار داس ها
 
وقتی که بادهای مخالف علم شوند
دیگر عجیب نیست بیفتند یاس ها
 
روزی شهید بودی و روزی شبیه شهد
در کام این جماعت عشق جناس ها
 
شب ها که سقف خانه ی تو چکه می کند
یک قاب عکس مانده و لوح سپاس ها
 
هر چند سنگ قبر تو رنگ طلا شود  
وصف تو نیست کار جواهر شناس ها  

( امیر علی سلیمانی )