سلام بر شما جناب رضایی
مجنون عزیز دست مریزاد از حسن توجه شما به شعر نیمایی و تلاشی که در عرصه سرودن این گونه از شعر از خود نشان می دهید هر چند که گاهی همین تلاش شما و احترام خاصی که به شعر نیمایی دارید ممکن است سوء برداشت در پی داشته باشد بنا بر این لازم دیدم جهت تلاش و توجه هرچه بیشتر شما سراینده گرامی در این عرصه نکاتی را یاد آورشوم
شعر نیمایی بر خلاف تصور بسیاری از دوستان شاعر تنها کوتاه و بلند کردن سطر های متن نیست بلکه ذهنیت تازه رمز ورود به این مرز است مرزی که حایل در میانه سرزمین ادبیات کهن و ادبیات نو قرار دارد و استاد محمد علی اسفند یاری کاشف این مرز است نیما یوشیج شاعر افسانه ای ادبیات ایران است او در ابتدای افسانه می نویسد این شعر را به استادم نظام وفا تقدیم می کنم و می دانم او اهالی کوهستان را به سادگی و صداقتشان خواهد بخشید //نیما یک شخصیت با احترام ادبی محسوب می شود و اشعارش سرشار از احساس و عاطفه نوعدوستی است نیما شاعری است با دانش و در ادبیات ما بزرگی می کند در بزرگی نیما همین بس که تحت تاثیر یک شاعر قافیه اندیش به نام استفان مالارمه از فرانسه قافیه بندی سنتی را که گاه با موازین پیچیده ///بندی بر پای شاعر ان متوسط محسوب می شود را از میانه بر می دارد تا شاعر زمانه بهتر از پیش بتواند اندیشه های خود را منتقل کند با این مقدمه نقد حقیر بر این متن که داعیه شعر نیمایی دارد این است
//مي شمارم گل قالي ها را// ترکیب وارونه است گلهای قالی را ////و در ادامه نیز با چنین اتفاقی روبرو هستیم یعنی شاعر گلها را می شمارد نه قالی ها را/////////////
و این قسمت نسبت به سایر قسمت ها سطحی است
دخترم حنانه
خرسكش كرده بغل خوابيده
مادرش أزاده
چين دامان خودش مي ديده
در واقع این قسمت چند سطر گزارش است که در اثر توالی تصویری کاملا رءال از صحنه اتفاق افتاده و در نقد ادبی شعر امروز اینگونه توالی های تصویری منجر به سطحی نگری مخاطب نیز می شود و از متن بیرون است بنا بر این بهتر است توسط شخص شاعر حذف گردد
سطر اخر مخصوصا بدون معنا نیز هست و////
شاعر این اثر در پایانبندی اگر چه به دنبال نتیجه گیری است اما پایانبندی شعر او نیازمند ویرایش اساسی است
صبح فرداي همان روز قشنگ
بلبل قالي من مي خواند
غزلي زيبا را
كه فقط قالي ايراني و بس
كه فقط شعرك نيمايي و بس
مخاطب اینطور بر داشت می کند که شاعر در صدد است تا با استفاده از امتیازات شعر نیمایی که رها بودن نسبی شاعر در سرودن است با اوردن یک تقابل نمادین در اجرای یک طرح هدفمند ذهنی شعر نیمایی را مورد هجوم قرار دهد یا شعر سنتی را در مقابل شعر نیمایی قرار دهد و دو کلمه چنین حسی را برای مخاطب رقم زده است یکی ) فقط ) که کلام را جزمی کرده و دیگری ) کاف از باب تصغیر ) و این ستم در حق نیمای بزرگ است البته مسلم است که شاعر گرانقدر این اثر از ارادتمندان نیماست و اکثر سروده های زیبا و دلنشین ایشان گواه بر همین مطلب است اما پایانبندی این شعر مورد قبول این حقیر نیست به خصوص اضافه نسبت باب تصغیر ) کاف ) به شعر نیمایی که هم کوچک شمردن شعر است و هم کوچک شمردن نیما ... جسارت مرا ببخشید

با نام خدا
نقدبه‌معناى بیان خطاها و عیوب با تاکید خاص یعنى به‌معناى عیب‌جویى نیست، بلکه به‌معناى بررسى محاسن و عیوب و نقایص یک چیز است. یک جایی نقدی از بنده خدایی بر شعری از نیما یوشیج خواندم که چقدر از آن شعرش عیب گرفته بود (جدای از توانایی نقد فرد مذکور)بنابراین شعر هیچ شاعری خالی از عیب نیست
در این شعر چون احساس خوبی در شعر جاری است پس شعری خوب است اما بنده هم پایان بندی شعر را نمی پسندم یعنی در پایان مخاطب تکلیف خود را با شعر خیلی واضح نمی داند
مورد بعدی دیگر اینکه این شعر تحت تاثیر زبان سهراب سپهری حداقل در بعضی از سطور قرار گرفته است .خصوصا بافت شعری سهراب از لحاظ زبانی
پیشنهاد این است که شاعر سعی کند هنگام سرودن تمام شعرهایی را از بر کرده با دوست داشته فراموش کند تا خودش باشد. با آرزوی موفقیت برای ایشان و همه دوستان

سلام آقای محمد یزدانی جندقی
ممنونم از لطفتان
بسیار استفاده کردم از نقد پرارزشتان
متشکرم

شعر سفارشی و تبلیغاتی است که در پایان با یک شعار مناسب البته بااین گونه اشعار به پایان رسیده است

جناب شاعر عزیز

وقتی که سهراب سپهری می گفت دلم می خواهد بدوم تا ته دشت بدوم تا سر کوه ویا رنگ دامنه ها هوش از سر او می برد این گونه ترکیب ها با توجه به فرم درونی شعرش متناسب بود و ما و شما در دورانی از این اشعار لذت می بردیم اما شبیه این ترکیبات امروزه انهم در در یک فرم نامناسب که نهایت به یک پروسه تبلیغاتی و شعار گونه می خواهد متنهی شود و نه بر گرفته از یک انگیزش عارفانه که از عمق وجود شاعر ،نه تنها شاعرانه نیست بلکه منزجر کننده نیز هست سپهری وقتی از ترکیب ته دشت استفاده می کرد دشت برایش این قابلیت را داشته است که ته برای ان مناسب باشد و ما بتوانیم منطق تصویری برای ان متصور شویم ولی ته قالی من ؟

شاعر عزیز شعر شما "من نامه" هم شده است که به راحتی می توانستید بعضی از من ها را بردارید تا حداقل ضعف های زبای ان کم شود

شاعر محترم ضرورت وزن چه بلاهایی که بر سر این شعر نیاورده است :"خرسکش را کرده بغل خوابیده" با هیچ معیاری نمی توان این گونه استفاده های زبانی و جابجایی های ار گانیک ساختاری را پذیرفت و یا مادرش ازاده چین دامان خودش می دیده در همین واحد های زبانی می بینید که حد اقل حذف "را" چقدر شعر را از نظر زبانی دچار مشکل کرده است

جناب ،به گفته ی فروغ شعر عرق ریزان روح است ان را ساده نینگارید مقدمه سازی برای نشستن باور اینکه بلبل قالی شما می خواند بر دل و روح مخاطب نیاز به عرق ریزانی دارد که باید سالها مرارت کشید

و در پایان ،تنهایی که سهراب سپهری می گفت مبادا بشکند از یک اشراق مقدس برمی خواست ان را راحت در جملاتی شعاری و فاقد هیچ اندیشه و شعور مندی هزینه نفرمایید

با سلام مجدد
هر گاه حرفی از شعر نیمایی به میان می آید لازم است به نام ها و نشانه هایی از تجدد گرایی در ادبیات توجه کنیم یکی نامها و نشانه های تجدد گرایی پیش از نیما که نام هایی مانند ایرج میرزا و قاءم مقام فراهانی و هوشنگ ایرانی را به خاطرمی اورد با احتیاط و افراط و تفریط هریک از انها که بحثی مفصل می طلبد و نام ها ونشانه های پس از نیما که پس از نیما بیشتر با افراط گرایی روبرو بوده ایم تا احتیاط // افراط گرایی شامل چند بحث است یکی عبور از نیما و دیگری پسروی از شعر نیمایی با رعایت ظاهر مولفه های این سبک ادبی و دلیل عقبگردها در سبک عدم آشنایی کامل با سبک هاست به شاعر این اثر سفارش می کنم در سرودن هرگونه شعری و به ویزه شعر نیمایی دقت نظر بیشتری داشته باشد و نقد نوشته حقیر رابا صمیمیت خاصی که در کلام او آشکار است مورد توجه قرار دهد