ای حرف های خوبت ،دلخواه ودلنشینم

از دوری تو داغی ،بنشسته بر جبینم

الماس تابناک داغت نشسته بر دل

نقش غم تو باشد ،در خانه ی نگینم

این جا به جای شادی ،کابوسی ازتو هّم

چون اژدهای خونخوار،بنشسته در کمینم

در بی کران این شب ،غم ناله ها ی دردم

بشنو نوای غم را ،از ناله ی حزینم

در ساحل نیایش،فصل صبور رویش

جز داغ لاله ها نیست،درباغ،همنشینم

فریاد نارسا یم ،در حنجره شکسته ست

بر شیشه ی کبود شب می خورد طنینم

آیینه دار نخل بال وپر سپیده

افسرده ام در این خاک،بردار از زمینم