ما همپیاله، همدل هم همزبان هم
ما چون دو راز در دل همسایگان هم
دلخوش به آفتاب به گاه اذان هم
دلواپسان تیرگی آسمان هم
مفتون هم، هر آینه در خاطرات هم
سوگند خوردگان همیشه به جان هم
پوشیدگان از سرو چشم خلایقیم
ما که همیشه بی‎خبریم از نهان هم
آوازهای نیمه شبان همیم گاه
افتادگان مثل دعا از زبان هم
از واژگان عاشق هم شعر رسته‎ایم
گاهی اگر که شعر شدیم از زبان هم
ما دو غریبه آه... ولی آشنای دور
ایران هم هنوز... آذربایجان هم.