افتـــاده مـــرا تبی به تن، می لــرزم
چون قصه ی درد، در دهن می لرزم
مجنونترم از شاخه ی هر بید، شگفت
تو خربزه می خوری و من می لرزم !
 
***
 
هی چرخ زد و جدید شد، دنیامان
هی خوب شد و پلید شد، دنیامان
امروز چنان به دشمنی خو کردیم
که آخــرت یزیــــد شد، دنیامان !
 
***
 
بوسه ای بر دستان پدر بزرگم که سالها یوسفش را در این شعر ضجه زد و هفت خواهرون اشک ریختند...
 
در خطبه ی عقد تو، اذان جاری شد
بال همه ی فرشتـــگان، جــاری شد
خــون بود و گلــــوله در حنابندانت
 ماه عســــلـت در آسمان جاری شد !