جای تبر پای درختان شکسته 

پرواز وحشت کرده ،کوچ دسته دسته 

دیگر خدا هر جا  که باشد در امان نیست 

از کفر دسته جمعی زاغان خسته 

دست پدر،پاهای من ،چشمان مادر 

یک جنگل بر روی پینه ، زخم بسته 

ما ار تباطی سخت و دشواریم ،هر چند 

با یک طناب کهنه ی از هم گسسته 

امسال ،شاید بی بهاری هم  دلیلی ست

بر برف سنگینی که بر سر ها نشسته

لطفا بیا ما را در این آتش برقصان 

ما پای میکوبیم  با پاهای بسته