( کشته ی درد ) 
 
ای کاش  بشر در پی آزار نگردد
 در آینه ها ،  ظلم  پدیدار نگردد
 
 در خانه ی بی در ، دلی آرام ندارد   
 در ، کاش که تبدیل به دیوار نگردد
 
گر عدل شود حاکم ِ اندیشه ی انسان
 بر دوشِ کسی ، بار ِ کسی ، بار نگردد


 
اهل خرد آن است  که وقتی سخنی گفت
 در آتیه ،  مجبور به انکار نگردد
 
 فرق است میانِ  گل ِ بی خار و گلِ  خوار
 اندیشه که گل گشت  ،   دگر  خار نگردد


 
  ما کشته ی دردیم  ،  در آبادی فرهنگ
 دل را بـنـوازیـد  ،   کـه بـیـمـار نگـردد
 
 دیریست که خورشید درین خانه دمیده ست
 ای وای بر آن  خـفـتـه  کـه بـیـدار نگـردد
 
 

         محمد روحانی ( نجوا کاشانی )