با سلام ... نام شاعر برایم چندان اشنا نیست اما در شعر این نام ها نیستند که با مخاطب سخن می گویند و مخاطب هر چه بیابد از نشانه هاست در این شعر نیز چنین است نشانه هایی که مخاطب این شعر پیش چشم دارد میدانی وسیع است که مخاطب در هر نگاه به کشف جدیدی می رسد و این گاهی به نوعی به توانایی مخاطب تعبیر می شود تا تاثیری گذاری شعر و موفقیت شاعر....
اما در اینجا من در جایگاه مخاطبی که از امکان دیالوگ با شاعر برخوردار است به صراحت می نویسم قادر به انتقال موفق درک خود از این شعر نیستم در حالی که شاعر این اثر در انتقال احساس و اندیشه کاملا موفق است //
به عبارت بهتر بخش قابل فهم از این شعر را یعنی بخشی از شعر که به مخاطب مربوط می شود را فهمیده ام و این موفقیت شاعر را نشان می دهد اما همه انچه که
فهمیده ام را نمی توانم منتقل کنم و این نقطه ضعف من است
::
سوار کردن بار محتوا ی اثر بر پروانه با ظرافت خاص در افرینش و سیر تکاملی از پیله تا سوختن خطی را ترسیم می کند این خط گاهی بر خط داستان افرینش انسان عمود می شود و نقطه تلاقی همان میدان وسیع انگاره های محتوایی این متن است انگاره هایی که بسیار بهتر از انچه مخاطب از ان سخن بگوید گویا و رساست :
رنج پایان نا پذیر رویداد های غریزی در موجودات زنده و از جمله هر انسان غافل از اصل فطرت خداجو ....که شاعر این اثر را با لحنی معتدل اما اعتراضی یک گام انسوتر از انتقاد می کشاند تا به عبور هنجارهای کلیشه ای می رسد انگاه که از طرح غریب اندام ونقش بستن ان در اذهان و فراموشی چشمهایش در زاویه ی دیدها سخن می گوید که همان هشدار و انتقاد و اعتراض بر نگاه کلیشه ای چشم هایی است که به روشنایی چشم ها بی توجه اند و در واقع زیبایی حقیقی را از یاد برده اند
:::
این شعر در ردیف شعر های کاملی است که از زاویه کامل تری هم می شود به نقد محتوای اثر پرداخت که حضور خط برتر در این شعر است
افتادم
از بلندای دستان خدا...
انجا که شاعر با افریدگار مطلق نیز سخن می گوید و این نقطه شروع خط برتر مطلق محتوایی در این شعر است
که موجب ورود مباحث جزیی تر نقد ادبی یا روشن تر بگویم تاویل متن است که پرداخت به ان مجال مناسب تری می طلبد
زبان شاعرانه سرشار از استعاره همراه با کنایه های غیر رایج در بیان معتدل نامی قابل احترام و ماندگار از شاعر این اثر به یاد گار می گذارد

مورادی در مواجه ی با این اثر به صورت گذرا به نظر این کمترین رسید بعلت مشغله های فراوان و محدودیت ام در دسترسی به اینترنت بصورت تیتروار آنها را بیان می نمایم .
الف ـ اثر را دوبار خواندم . در کمال تاسف باید اذعان نمایم که به اصطلاح هیچ سطری روی ذهن آشفته ام خط نیانداخت و این یعنی اثر تهی از اتفاق و کشفی تاثیرگذار بود .
ب ـ فضاهای انتزاعی یا به بیان دیگر تصوری نوشتن و کمی تصاویر .
ج ـ زمان اثر که در گذشته صرف می شود ، خواه ناخواه با لحنی که بر کلیت آن حاکم است ، حس افسوس را به همراه دارد و استفاده از واژه ی افسوس در آن فضا ... انتظار مخاطب از شعر امروزی این است که بر اساس فضاسازی با حس مولف ارتباط بگیرد و نه با خواندن واژه هایی مثل : آه ... افسوس ... و ... استفاده از این واژه ها صد البته ممنوع نمی باشد ولی در این اثر موضوعیت ندارد .
د ـ نماد گرایی از مولفه های اصلی ادبیات سورئال می باشد . ( البته اثر حاضر سورئال نمی باشد ) وقتی اثر را می خوانیم دچار تردید می شویم که آیا مولف ، مراد اش از واژه ای نظیر چشم ، چشم خود اش می باشد یا کارکرد دیگری نیز برای چشم متصور گردیده است . وقتی بیشتر دقت می کنیم می بینیم این چشم ، همین چشم است و نماد از چیزی نیست . عدم رعایت این مساله موجب سطحی بودن متن می شود و باز این امر با ذائقه ی مخاطب الیت و خاص در تعارض قرار می گیرد . بنده ی نوعی شعری که مرا درگیر لایه های تاویلی ( هرمونوتیک ) کند را بیشتر از شعری که همان است که شاعر می گوید ، بیانیه ای احساسی ، اخبار ِ احساسات و ... بیشتر می پسندم .
هـ ـ بنده به شخصه وقتی متنی را می خوانم ،با خودم می گویم : " خب ، که چی ؟ " در واقع پی چرایی به رشته ی تحریر درآمدن ِ متن ام . در اصل پی محتوا می گردم از فرمی که در اختیار ِ من قرارگرفته تا به ساختار برسم . اما متاسفانه این اثر ، به دلیل همان عدم رعایت لایه بندی و تاویل پذیری متن یا ضعف محتوا ( بازخوانی نوستالوژیک یک شاعر ( کلیشه ای که بنده ی نوعی نیز بارها دچار آن شده ام ) که تنها درد دل است ) این اثر در پاسخ به سوال بنده ، " همین که خوندی " و " همین که بود " و در آخر " انتظار چی داشتی ؟ " را می دهد . نیمه ی پر لیوان :
و ـ مولف ، برخوردی ساده با زبان دارد و از زبان بازی هایی که امروزه مورد استفاده عموم واقع می شود ، اجتناب داشته . ( بازی های زبانی با زبان بازی توفیر دارد )
ز ـ اثر در انتقال حس موفق بود .
ح ـ ارتباط عمودی و افقی در اثر رعایت شده بود .
ط ـ زمان فاعلی رعایت شده بود .

با آرزوی موفقیت روزافزون برای شاعر محترم

سلام و درود عزیز همنام

نابی دلنشین خواندم از قلمت
آفرین و درودت باد

قلمت جاودان
احساست در امان باد

سلام خانم لطیفان...شعر زیبایی بود...درود بر شما.

زنده باشید.