بدون چین و هموار
 بر سینه ام نشاندی  
 آ زاد راهت را
    تا جهنم
 یکسره می تازیم
 هرس کن 
 شاخه های میوه آورم را
 چند تاریکی پیش
 برایت هیزمی می شدم
 پر از روغن
 اما اکنون
 بوی فسیل سیاه سفره ات را گرفته ام
 دل نلرزان
 تو خالی ام
 و خوب می سوزم
 یک نگاهت کافیست
 سپس
 دور آتش می نشینیم
 و از انتخابت برای  زمین
 یک کهکشان می خندیم
 ببین
 چقدر برای ارز نگاهت
  صف بسته اند!
 زندگی را
 در جیب هایشان
به نرخ مبادله ای
چند آتش می خری؟