سلام بر شاعر بزرگوار
سه سط اول این شعر به واقع یک شاهکار ست
ناله ،می پیچد و شب و تند باد تصاویر متنوعی را در ذهن مخاطب ایجاد می کند
در حقیقت این سه سطر به واقع یک کلاس اموزشی است برای نشان دادن یک نمونه موفق و کلاسیک از مرگ مولف
مخاطب در فضایی از تصویر معلق دچار نوعی سرگردانی خوشایند است همانند ناظری که وارد فضایی از تصاویر کامل شده و حیران است که به کدام یک از تصاویر دست یازد و خط اندیشه گی آن را دنبال کند
تصویر اول :چه تندباد غریبی می وزد و به ناله ،ناله ی تبدار می پیچد شب و نی زار هم می تواندقید مکان و زمان باشد (در این تصویر نهاد جمله ی دوم ناله ی تبدار است )
تصویر دوم :چه تند باد عجیبی به ناله ناله ی تبدار می پیچد شب و نی زار هم قید زمان و مکان هستند (در این تصویر تند باد ضمن اینکه نهاد جمله اول است نهاد جمله دوم نیز هست )
تصویر سوم تند باد می وزد و شب به ناله ناله ی تبدار می پیچد نی زار هم می تواند قید مکان باشد
تصویر چهارم :قسم به ناله ناله ی تبدار چه تند باد عجیبی این شب ها در نی زار می پیچد
حقیقتا به شاعر جهت ایجاد چنین نحو ی که می تواند چنین خوانش های متنوعی را امکان پذیر سازد تبریک می گویم

از نقاط قوت این شعر شروع موفق وتاثیر گذار آن است.بار معنایی واژه ها گاه خود پیش زمینه ی مناسب برای مخاطب فراهم می کند.هرواژه برای خود یک پیشینه ی معنایی در ذهن مخاطب دارد.این پیشینه با خود تصاویری را همراه می آورد که شاعر اگر موفق به ارتباط دادن صحیح واژه ها وبهره برداری از این ویژگی بشود شعر مخاطبش را مسحور می کند .تند باد از آن گونه واژه هاست با بار معنایی خاص که فضایی گاه وهم انگیز ،وحشت زا ویا غم آلود فراهم می آورد واین واژه در کنار صفت غریب وهمچنین ساختارعاطفی جمله توانسته است شروعی موفق برای شعر ایجاد کند.در حقیقت سه سطر شروع شعر از این ویژگی برخوردار است وارتباط محکم طولی سه سطر از نظرمعنوی وهمچنین تصاویر هم راستا به تاثیر گذاری شعر کمک کرده است.
تکرار تک واژه هایی مثل هزار،بهار وآوار این ذهنیت را تقویت می کند که شاعر علاوه بر نوعی تکرار قافیه گونه وموسیقایی قصد داشته است به نوعی پریشانی یا چیزی شبیه به این را در طول شعر منتقل کند.این تکرار ها از جهتی نقطه ی قوت شعر واز جهتی نقطه ضعفی برای شعر است. نقطه ی قوت از جهت موسیقایی ونیزانتقال بار معنوی کثرت در تکرار هزار هزار یا تاراندن زمستان بهار بهار ویا اندوه آوار آوار.
اما همین تکرارها بیش از اندازه ،شعری را که در قالب سپید سروده شده است به شعرموزون وکلاسیک نزدیک میکند واین به نوعی ناهماهنگی در ساختار شعر به نظر میرساند.هرچند اگر پاره های شعر را جداگانه زمزمه کنیم با پاره های بسیار موفقی روبرو هستیم:
یادت می رویاند داغ
می باراند اندوه
نامت می تاراند زمستان را..
چقدر شاعر دلتنگ در کوچه
چقدر دوست داغدیده در خیابان است
اگر به اینها سه سطر موفق ابتدایی را اضافه کنیم می ماند فقط ارتباط طولی سطرها که به واسطه ی تکرار قافیه گونه ی واژه های بهار، هزار وآوار قدری متزلزل شده است .
در ادامه ی سه سطر ابتدایی شعر تکرار واژه ی هزارمی تواند به برداشت معنایی دیگری نیز بیانجامد.هزار اولی به معنای صفت شمارشی وهزار دومی به معنی بلبل.اما این معنای دوم به واسطه واژه ی شب در سطرسوم قدری از ذهن دور شده است.چگونه صوت هزار آن هم شب در نیزار می پیچد؟بلبل از آن پرندگانی است که عادت کرده ایم صدایش را در روز ودر باغ وبستان بشنویم.هرچند اگر به این معنی اخیر هزار نظر داشته باشیم.پیچیدن لحن هزار می تواند به ناله ی هزار نیزبیانجامد که با فاصله ی اندکی در سطر دوم آمده است.در ابتداین نوشته ام به نقطه ی قوت تکرار های قافیه گونه اشاره کرده بودم،حال اگر به معنی دوم هزار یعنی بلبل بیندیشیم قرار گرفتن واژه هایی مثل تبدار،هزار،نیزارو آوار مارا به هدف شاعر که انتقال غم واندوه به ذهن مخاطب بوده است نزدیک می کند
از شاعر محترم به خاطرحوصله شان تشکر میکنم بی شک پراکنده گویی های اینجانب چیزی از نقاط قوت شعر کم نخواهد کرد.برایشان آرزوی موفقیت میکنم.

سلام جناب جندقی
این شعر با وجود این که در قالب کلاسیک سروده نشده و سپید است اما در جای جای آن شاعر هنر مندانه وآگاهانه از موسیقی قافیه استفاده کرده ودر این قافیه که آگاهانه هم هست تکرار ها تاکید بیشتری را به ذهن خواننده منتقل می کند
تب دار نیزار هزار هزار بهار بهار آوار آوار
وخیابان وباران وهمچنین ردیف است بر زیبایی های صوری آن افزوده اما در زیبایی های معنوی بند اول حکایت از تند باد وناله تب دار ونیزار وهزار هزار در استحکام معنایی شعر نقش خودرا به نحو احسن ایفا کرده است وبند دوم نامت بهار بهار زمستان را می تاراند
داغ واندوه نیز تناسب معنایی خوبی دارند وتکرار آوار نیز از همین مقوله است وبند آخر نیز چون بند های قبلی موفق عمل کرده است
مان وسر بللند باشی

با سلام

دست مریزاد

روزی عرب بادیه نشینی خدمت رسول خدا رسید و از کم آبی شکایت کرد. رسول خدا دعا کرد و باران فراوانی آمد. مردم اشعار ابوطالب را به خاطر آوردند که گفته بود:«رسول خدا آن چهره نورانی است که از ابرها به برکت او باران می‌بارد.»
در این وقت مردی از بنی کنانه ایستاد و اشعاری را در مدح رسول خدا سرود.
پیامبر فرمود:«خداوند برای هر بیت شعر تو، خانه ای در بهشت برایت قرار دهد.»
**************
سلام جناب جعفری درود بر شما
قلمرنجه اتان را سپاس

درود بر شاعر ارجمند جناب یزدانی جندقی
زيبا و صميمي است دست مريزاد
********************
سلام دوست گرانقدرم سیاوش پور افشار
قلمرنجه ی شما را بر چشم نهادم

درود باد شما را که با نسیم حضور
رسد به داد زمستانتان ، بهار بهار
بهارتان همه گل باد و سبزه باد و سرور
سرود خوان ِ گلستانتان هزار هزار
**************************
سلام جناب دکتر روحانی
درود بر شما
سپاس از کوچک نوازی حضرتعالی با این ابیات زیبا ...

سلام علیکم استاد
عظم الله اجورنا و اجورکم
شعر،حتی فراتر از تعریف جناب گنابادی (زید عزه)است و موسیقای حاکم بر کلمات شبه قوافی ، حکایت از ساختاری خوش ساخت دارد.
تلفیق تصویر و موسیقی و انتقال حس بخوبی انجام گرفته است.
محتوا با اینکه آشکار وکلیشه ای نیست ، اما نشان از قدرت شاعر در بکارگیری فرم و محتوا دارد.
شعری موفق در آثار سپید (نزدیک به نو)
موفق و پیروز باشید.
*************************************
سلام جناب استاد موسوی
درود بر شما
حضور گرم جناب استاد گنابادی و حضرتعالی را بیشتر
در جنبه های تشویقی در جهت بهتر سرودن
مورد توجه قرار می دهم قلمرنجه شما را برچشم نهادم

درودبرقلمتان
یاعشق
/////////////////
سلام بر شما منتقد ارجمند و سراینده توانا و اندیشمند ... سپاس