"گوهر خراسان"

هر مژه چون سیل باران است به تو، 

رنگ چشمانت بهاران است به تو،

نرگس چشمان تو زیباترین،

بر جهان بی شک بماند بی قرین،

وسعت دریا زتو نشاٌت گرفت،

زندگی از نور تو رَفعت گرفت،

زائر چشمان تو باشم ولی،

نی لیاقت جان دهم بر دلبری،

خوش به حال نوکران خانه ات،

هر زمان دستی کشتند بر شانه ات،

 
اختر هشتم شدی بر عاشقان،

نام زیبایت بخوانند زائران،

مهربانی در تو معنا می شود،

بی قراری بی تو برپا می شود،

هر مریضی پیش تو یابد شفا،

علم تو در کار تو بی انتها،

بهر آهو ضامنیصیاد را،

بچه آهو نی توان فریاد را،

واقفی اسرار عالم ای غریب الغربا،

صاحبی ذرات عالم ای عزیز الضعفا،

گوهرِ خاک خراسان شاهِ شاهان است رضا،

هم غریب است و چه مظلوم شافعِ روز جزا،

)طوقی(