بنگر! که من دشتم کمی افتاده تر باش
از خود بکاه ای کوه! با اندازه تر باش

من هم کنارت می پرم اینجا کبوتر!
نوزادم و این اوج را افتاده تر باش

ای بیستون! چون بی ستون آن خانه بر پاست؟!
گیجم مکن! با یک ستون استاده تر باش

قلّاشی و رندی قدیمی شد عزیزم
با عاشقی چون من کمی آزاده تر باش

از علم جادو یا طلسمت بگذر ای بخت!
با من که ابجد خوانم آری ساده تر باش