در انجماد سال بد تحویل سرگردان
از من تجسم می شود قندیل سرگردان
دیریست دست از روزگارم بر نمی دارد
دلشوره های مبهم یک ایل سرگردان
من را زنی بدبخت، جای گنج پیدا کرد
در جعبه ای بر روی دست نیل سرگردان
از مادرم، تنها سکوت و پینه یادم هست
با رختهای چرک در زنبیل سرگردان!
بابای پیرم هم همیشه گورکن بوده است
با کوله باری از کلنگ و بیل سرگردان
با اینکه عمری بی برادر زندگی کردم
دنبالم افتاده است یک قابیل سرگردان
با سرنوشت خواهرم هاجر گره خورده است
داغ لبان خشک اسماعیل سرگردان
هرجا که می گردم از اجدادم ردی مانده است
با باد می چرخند این فامیل سرگردان
ازکودکی عاج غرورم را لگد کردند
مانند موری زیر پای فیل سرگردان

مربع
 
من عاشق مرگم ولی سویم نمی آید
این روزهای خسته، عزرائیل سرگردان



پوزش بخاطر تکراری بودن این غزل، این روزا همش با خودم این شعرو زمزمه میکنم....